T-shirts for my poorer boy
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Daktari
06 November 2011 | Namibië, Bagani
Zondag 6 november
Rit van Bagani naar Roy's camp, 55 kilometer voor Grootfontein.
Een "saai" stuk asfalt, van 417 kilometer.
We reden weg van Ngepi camp en aan het eind van de 4 kilometer lange "oprijlaan" van mul zand en stenen werd de compressor weer tevoorschijn gehaald om de banden weer op asfaltstand te zetten. Tijdens het oppompen kwam er een jochie aan lopen met een papier van zijn school of we een donatie wilden doen voor zijn "schoolreisje" naar Etosha park. De school kon de reis niet betalen dus we gaven hem een bedrag en een Tshirt. Hij vroeg of we er nog een extra hadden voor een andere 'more poorer boy.' Die hadden we nog dus hij ging met de donatie en 3 T shirts naar huis. Waar dat wezen mag, want in de buurt was niets te bekennen. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen je langs de weg tegen komt waarvan we niet weten vanwaar ze komen en waar naar toe gaan, want alles ligt tig kilometers uit elkaar. En dat gewoon op de blote voeten. Oude mensen, jonge mensen, kinderen. Triest gezicht.
Hoe dichter we bij Grootfontein kwamen, hoe moderner het werd. Mensen reden auto's, de huizen zagen er als huizen uit en allen goed in de kleren. Mensen hebben daar gelegenheid om te werken omdat er bedrijfjes zitten. Hoe de mensen op het "platte land".aan geld komen is nog een raadsel.
's middags kwamen we aan bij Roy's camp. Een blik naar t zwembad maakte ons al gelukkig en daar zijn we na het open trekken van een heerlijk verkoelend biertje dan ook direct ingedoken. We hadden er gratis WIFI dus konden weer mooi de laatste verhalen en foto's updaten zoals jullie hebben kunnen zien.
Bij het zwembad kwamen we nog een Nederlands stel tegen, vutters, die op reis waren met een gids en een hulpje. In eerste instantie vonden we het een beetje vreemd, het klinkt zo decadent. Maar de gids komt uit en woont in Namibië dus weet de mooiste plekjes. Nou en als ze dan ook nog je tent opzetten en heerlijk maaltijdje klaar kunnen maken is dat natuurlijk mooi meegenomen.
De auto waarin ze reden was wel een aantal jaren ouder dan die van ons, dus die luxe hadden wij weer.
De jongens hadden tijdens onze internetupdates al fijn de tent opgezet en gekookt, dus konden wij dames mooi aanschuiven.
Morgen een trip naar Namutomi. Etoshapark. Belooft weer veel wild. 165 kilometer dus niet zo ver.
Rit van Bagani naar Roy's camp, 55 kilometer voor Grootfontein.
Een "saai" stuk asfalt, van 417 kilometer.
We reden weg van Ngepi camp en aan het eind van de 4 kilometer lange "oprijlaan" van mul zand en stenen werd de compressor weer tevoorschijn gehaald om de banden weer op asfaltstand te zetten. Tijdens het oppompen kwam er een jochie aan lopen met een papier van zijn school of we een donatie wilden doen voor zijn "schoolreisje" naar Etosha park. De school kon de reis niet betalen dus we gaven hem een bedrag en een Tshirt. Hij vroeg of we er nog een extra hadden voor een andere 'more poorer boy.' Die hadden we nog dus hij ging met de donatie en 3 T shirts naar huis. Waar dat wezen mag, want in de buurt was niets te bekennen. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen je langs de weg tegen komt waarvan we niet weten vanwaar ze komen en waar naar toe gaan, want alles ligt tig kilometers uit elkaar. En dat gewoon op de blote voeten. Oude mensen, jonge mensen, kinderen. Triest gezicht.
Hoe dichter we bij Grootfontein kwamen, hoe moderner het werd. Mensen reden auto's, de huizen zagen er als huizen uit en allen goed in de kleren. Mensen hebben daar gelegenheid om te werken omdat er bedrijfjes zitten. Hoe de mensen op het "platte land".aan geld komen is nog een raadsel.
's middags kwamen we aan bij Roy's camp. Een blik naar t zwembad maakte ons al gelukkig en daar zijn we na het open trekken van een heerlijk verkoelend biertje dan ook direct ingedoken. We hadden er gratis WIFI dus konden weer mooi de laatste verhalen en foto's updaten zoals jullie hebben kunnen zien.
Bij het zwembad kwamen we nog een Nederlands stel tegen, vutters, die op reis waren met een gids en een hulpje. In eerste instantie vonden we het een beetje vreemd, het klinkt zo decadent. Maar de gids komt uit en woont in Namibië dus weet de mooiste plekjes. Nou en als ze dan ook nog je tent opzetten en heerlijk maaltijdje klaar kunnen maken is dat natuurlijk mooi meegenomen.
De auto waarin ze reden was wel een aantal jaren ouder dan die van ons, dus die luxe hadden wij weer.
De jongens hadden tijdens onze internetupdates al fijn de tent opgezet en gekookt, dus konden wij dames mooi aanschuiven.
Morgen een trip naar Namutomi. Etoshapark. Belooft weer veel wild. 165 kilometer dus niet zo ver.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
