Mooi op tiet uit berre!

Zaterdag 12 november 2011

Om half 5 eruit, tent inklappen, tanden poetsen en op naar de poort van Sossusvlei! Om kwart over 5 gaat de poort open. Grote zandduinen waar de zonsopgang en de omgeving betoverend moet zijn. Al we aan de beurt zijn vraagt de parkwachter of  een parkpermit ( om het park binnen te rijden) hebben. Parkpermit? We staan al twee nachten maar niemand die ons er naar gevraagd heeft. We moeten voor 2 nachten per persoon 80 Namibische dollar betalen. 640 Namibische dollar is ongeveer 64 euro. We zeggen hem dat we graag door willen rijden omdat we de zonsopgang willen zien.
We moeten een paspoort achterlaten als borg. Ja dikke doei! We zeggen hem dat hij ons kan vertrouwen en dat we ons de terugweg zullen melden. Na een paar bedenkelijke blikken besluit hij ons er toch door te laten. Hupakee gas met die Landrover!! De turbo werkt tot nu toe nog goed dus we rijden stevig door. Het is ongeveer een uurtje rijden en dan nog een stuk tegen een duin opklimmen. Na een mooie stevige klim staan we rond 6 uur bovenop de duin en aanschouwen de schitterende zonsopgang en de prachtige kleuren van de duinen. Heel bijzonder om te zien!!
Op de terugweg komen we langs de poort en melden ons netjes bij de ranger. 640 Namibische dollars.. 

Ik ben het boek van Lex Harding (De reis van mijn leven) aan het lezen. Hij maakt een trip van 4 maanden met z'n twee zoons van noord naar zuid Afrika en schrijft telkens over rangers/ agenten die hem op de vreemdste plekken aanhouden en waaraan hij dan geld aan moet betalen. In het begin betaalde hij trouw maar na verloop van tijd ging hij afdingen of kon zelf zonder te betalen doorrijden. Tijd voor omkoping dus..

Ik stapte netjes uit bij de ranger ( meer dan een kop kleiner dan mij) en ging achter de auto staan uit het zicht van de anderen. Ik vroeg hem wat ik moest betalen en hij zei 640 Namibische dollar. Ik zei dat ik het niet van plan was te betalen en hij maar een andere manier moest verzinnen. Hij keek om zich heen en zei dat de helft ook goed was maar dan moest ik hem zo betalen en direct doorrijden ver van de poort. Ik gaf hem 200 Namibische dollar en dat hij het daar mee moest doen. Hij zei; Ok but please drive quickly end as fast  as possible! Its very risky for me! 
100 meter verder hebben we genoten van ons wel verdiende ontbijt. Meneer de parkranger heeft vast ook een goede beurt gemaakt bij zijn familie dus hadden we allebei wat..
Na ons ontbijt stond ons een rit van 350 km bumpie gravel te wachten.  Het verliep allemaal voorspoedig, de turbo hield het goed vol en kwamen rond 13.00 uur aan in Aus. Waar we op Aus Klein Vista in de Geisterschlucht overnachten. Een oud houten huisje met stapelbedden, oude kachels, midden tussen de rotsachtige bergen en 6!! kilometer van de receptie. Onderweg naar ons huisje staat een hele oude verroeste auto doorzeefd met kogels met een bord en daarop ongeveer het volgende verhaal:
Heel lang gelden zijn hier twee diamantrovers doorzeefd met kogels. Ze hadden diamanten gestolen uit de hier in de buurt liggende diamantmijnen. Achtervolgd door de politie zijn ze deze bergkam ( Schlucht) ingereden. Ze konden niet verder de berg op en zijn doorzeefd met kogels van de politie. De diamanten zijn vreemd genoeg nooit terug gevonden en men zegt dat de geesten van de diamantrovers er nog steeds rond dolen omdat ze de diamanten nog nooit hebben weergevonden. Wordt een lekker nachtje dus! Booeeehhhh...

Maar goed. Waar we voor naar Aus zijn gekomen zijn de Wild  Horses. Er zijn honderden paarden in de 1e wereldoorlog (1915)  vanuit Duitsland  hiernaartoe gebracht door Hansheinrich von Wolf. Door een bombardement een paar jaar later is Von Wolf omgekomen en zijn er waarschijnlijk een aantal paarden aan de dood ontsnapt en los gebroken. Jaren hebben ze geen paarden gezien maar in de jaren twintig  werden er Wild Horses ontdekt. Het kon niet anders dan het de ontsnapte paarden van Hansheinrich von Wolf waren!! 
Die moesten we zien natuurlijk!! 20 km rijden vanaf onze slaapplaats was de waterhole (drinkplaats) en aanschouwden we de prachtige wilde paarden. Volgens de laatste telling zijn het er 224. Mooie steigerende paarden tussen de bergen met hun eigen weide onvoorstelbaar zo groot. 
Onder het schrijven van dit bericht genieten we van een heerlijk Namibisch buffet en rijden we na nog één halve liter bier naar ons huisje in de bergen, 6 kilometer en in het pikkedonker. Misschien worden we wel begroet door de geesten en vinden we, als Monique en Agaath geluk hebben, samen de diamanten.. 

Welterusten..