Die werkelijke mees suidelike en sharks

Donderdag 17 november

Gisteren toch wat vermoeid en op tijd naar bed gegaan. Ook omdat we vandaag vroeg op pad wilden. Bas en Agaath gaan vandaag met haaien zwemmen en daarvoor willen we eerst in Hermanus walvissen kijken.
Dus opstaan, gauw broodje naar binnen gewerkt en om stipt half 9 zaten we in de auto op weg naar de walvissen. 
100 kilometer naar Hermanus, daarna nog 40 kilometer naar Gansbaai, waar het opstappunt voor de boot naar de haaien is.

In Hermanus kun je zo goed als het hele jaar walvissen zien. Er leven in de wateren van Zuid Afrika ongeveer 29 soorten tandwalvissen en 8 soorten baleinwalvissen. De meest voorkomende is de Zuidkaper. Als we geluk hebben is dat ook de walvis die we zullen spotten in Hermanus. Ze worden ook wel de Right Wale genoemd omdat het de juiste walvissen waren om te vangen: het karkas zou rijk aan olie zijn en de dieren waren makkelijk te vangen omdat ze na het harpoeneren zouden blijven drijven. Verschrikkelijke gedachte, wat gelukkig in 1975 hier ook een einde aan is gekomen.
De Zuidkapers kunnen wel 100 jaar worden en 16 meter lang worden. 

We zijn Hermanus nog niet binnen of er staan langs de kant van de weg al borden met view points voor Walvissen. 
We rijden het centrum binnen en ja hoor, ze zwemmen er. We zien  er meerdere en naar wat we zien zijn er ook baby's bij.
Een stukje verder horen we de Whalecryer: de walvisomroeper. Hermanus kan zich bogen op de enige walvisomroeper ter wereld. Of het echt helpt, wie zal het zeggen. 

We hebben niet zo heel lang, want we moeten om half 12 in Gansbaai, eigenlijk is het Kleinbaai, zijn, maar besluiten vanmiddag op de terugweg nog even langs te gaan.
We rijden naar Kleinbaai en vinden daar de organisatie waarmee Bas en Agaath naar de haaien gaan. Vanaf hier splitsen we ons tijdelijk op....

Agaath en ik (Bas) gaan letterlijk naar de haaien! 
Eindelijk want dit is één van de dingen die hoog op mijn verlanglijstje staat en Agaath is zo stoer om met mij mee te gaan. De Big White (de grote witte mensenhaai) is een beschermde diersoort en komt in het gebied waar we nu zijn gelukkig veelvuldig voor. We gaan met de boot naar Dyers Islands waar de boot voor ankers wordt gelegd. Dyers Island is tevens het thuis voor een zeehonden kolonie van 6000 stuks! Een soort van McDonalds voor de haaien. 
De zee is behoorlijk onstuimig en niet de ideale plek voor iemand die gauw zeeziek wordt. Shit dat ik dat ook heb... Maar de kans om de Big White van zo dichtbij te zien laat ik dus echt niet  lopen, dan maar een beetje misselijk.
Nadat de boot voor anker gaat wordt de kooi te water gelaten en aan de boot vastgemaakt. Op dat moment zien we al grote rugwinnen rond de boot boven het water uitkomen...WAUW wat ontzettend gaaf! 
We krijgen een wetsuite, een loodgordel en een duikbril en mogen als 3e groep in de kooi. De haaien worden niet gevoerd maar met visolie en een dummie van een zeehond gelokt. Naast de boot heeft iemand een stuk touw met een stuk tonijn, waar de haai mee naar de kooi wordt gelokt. 
De kooi hangt in het water naast de boot en je kunt hier met 6 man in. Vanuit de kooi zie je beesten dicht langs je heen zwemmen happend naar het stuk tonijn...ongelooflijk wat een indrukwekkende beesten. 

Paul en Mo rijden naar Kaap Agulhas. 
Na het bordje gisteren bij de Kaap, dachten we dat Lex Harding zich vergist had in de tekst achterop zijn boek. Daar stond "die mees suidelike", maar wij hadden suidwestelike. Maar, na goed lezen, kwamen we erachter dat hij ergens anders is geweest. Het officiële "mees suidelike punt van die vasteland van Afrika" is bij Kaap Agulhas, ruim 200 kilometer vanaf het punt bij Kaap de goede Hoop. Aangekomen bij dit punt zien we de bekende steen van achter op het boek van Lex Harding en gaan hier als echte toeristen boven op staan en laten ons fotograferen. 

Op het punt bij Kaap Agulhas splitst de Oceaan zich in de Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan. Vanaf dit punt naar boven (westelijk) wordt de oceaan de Indische Oceaan. Deze bevat de warme luchtstroom, terwijl de Atlantische de koude stroom bevat.
Prachtig helder water, nog blauwer, of turquoise zoals gezegd wordt in de boeken.
De Indische Oceaan hebben we nog niet gehad, dus planten allebei onze voeten in het zand, in het water van de Indische Oceaan. Zwemmen is ondanks de zogenaamde warme stroming toch te koud, dus doen we het zo. Heerlijk!!!
Omdat we op de heenweg toch weer een heel stuk Gravel hadden (stof, stof, kuch, kuch) besluiten we de terugweg over Bredasdorp te nemen. Allemaal asfalt! Als we in Nederland een stro tekort hebben; in Afrika is er meer voldoende! Iedere berg die we over kwamen, links en rechts, allemaal stro. En waarvoor? Mega stallen zien we niet, amper een boerderij, manege oid.
Dus, volgend jaar op vakantie om stro te halen. Pa, ma, nemen jullie de Fendt mee?